Deze zomer 4 weken met Silvana en Ben – onze Border Collie – rondgetrokken door Groot Brittannië. De opzet: de hoogste toppen van Wales, Engeland en Schotland beklimmen, Munro baggen in Schotland en routes voor toekomstige groepsreizen verkennen. Vanuit Dover zijn we als eerste naar de Brecon Beacons in South Wales gereden. Volgens de overlevering werd op de hoogste toppen een signaalvuur ontstoken om te alarmeren tegen indringers (Beacons). Een bezoekje aan Brecon en het 11e eeuwse Norman Castle is de moeite waard. Mooie tochten gemaakt waaronder uiteraard de Pen Y Fan (886m) en de Fan Brycheiniog (802m), vernoemd naar het vroeg middeleeuws koninkrijkje in South Wales. Verder veel herinneringen opgehaald uit de periode dat ik daar, als Mountain Leader bij het Korps Mariniers, bergtraining gaf.
Door naar Snowdonia NP om de Snowdon (1085m), hoogste berg van Wales, te beklimmen. Vroeg in de ochtend, om nog te kunnen parkeren bij Pen-y-Pass, via het Miners Track omhoog gewandeld en via het Pig Track terug naar Pen-y-Pass. Mooie tocht maar erg toeristisch en druk. Gelukkig gaan de meeste mensen vanuit Llanberis met het treintje naar boven wat de beide tracks een beetje ontlast. De Pass of Llanberis is een echt klimmers paradijs waar in in mijn jonge jaren veel geklommen heb. Helaas zijn die jonge jaren te lang geleden om nog iets te herkennen uit die tijd.
In het Lake District liggen de Cumbrian Mountains en de hoogste berg van Engeland, Scafell Pike (978m). Het Lake District staat bekend om – de naam zegt het al – zijn vele meren en dus toerisme. We zijn vanuit Seathwaite, N van de Scafell Pike, samen met een enorme stoet mensen omhoog gewandeld en snel dezelfde weg weer naar beneden. De hoogste berg van een land is altijd druk bezocht, zeker in de vakantieperiodes. Mooier en een stuk rustiger; vanuit Keswick via het Skiddaw House naar de top van de Skiddaw (931m) waar je bij goed weer een prachtig uitzicht hebt over Keswick en de aangrenzende meren. Een verblijf in het Skiddaw House in combinatie met een aantal tochten in het gebied ten noorden van Keswick is zeker een aanrader.
https://www.skiddawhouse.co.uk/
Op naar de Schotse Hooglanden. Het weer werkte de eerste dagen niet mee dus bleef het bij een tochtje naar de Lost Valley en wat sightseeing. Na een paar dagen klaarde het op en moest de Ben Nevis (1344m) er aan geloven. De Ben Nevis heb ik meerdere malen beklommen, via Carn Mor Dearg Arete, in de winter ijsklimmen via de verschillende gullies en met groepen via het Pony Track. Vanwege de toch nog onzekere weersomstandigheden en Ben die het met zijn 13 jaar wat rustiger aan moet doen, besloten we het Pony Track te nemen. Omdat ik nog nooit in de zomer in Schotland geweest ben was ik verbaasd zoveel mensen te zien. Het leek wel of heel GB die dag de Ben Nevis wilde beklimmen. Op de top helaas geen zicht en toen we weer beneden aankwamen lag de hele berg in een stralend zonnetje, net als de volgende dag. Pech. Vanaf de camping zagen we tot diep in de nacht lampjes op de berg. De volgende dag moet het nog drukker geweest zijn, de reddingsheli vloog af en aan.
Volgende en laatste stop; de Cairngorms. Vanuit Rothiemurchus Camp & Caravan Park vertrokken we bepakt en bezakt voor een meerdaagse trektocht door de Cairngorms. Bij Lochan Odhar eerste bivak. Prachtige plek en in de weide omgeving geen mens te bekennen, heerlijk rustig m.u.v. de wind en de regen die op de tent kletterde. Volgende ochtend zat het potdicht. Toch gewoon op pad gegaan in de hoop dat het nog open zou trekken, dat deed het niet. Dus de hele ‘ridgewalk’ over o.a. de Braeriach, The Angel’s Peak richting Devil’s Point en de Corrour Bothy niets gezien van de omgeving. Jammer, want dit is een van de mooiste tochten in de Cairngorms. In de buurt van de bothy de tent weer opgezet en genoten droogvoer en allerlei lekkers dat plotseling uit Silvan’s rugzak kwam. Daar kwamen dus die zere schouders van. De volgende ochtend was het wat open getrokken en terwijl we door de Lairig Ghru liepen konden we aan onze linkerhand goed de hele ‘ridge’ bekijken waar we de vorige dag gelopen hadden. Toch nog wat gezien. In het bos van Rothiemurchus, aan de oever van de Allt Druidh, overnacht. De volgende dag, na nog een paar km lopen, begonnen aan de lange rit naar Dover.
Al met al een geslaagde reis. Veel bekende plekken bezocht, veel herinneringen, maar ook veel nieuwe ideeën opgedaan.
Onze hond Ben heeft het goed gedaan. Naast de hoogste toppen van de Alpen, waaronder de Mont Blanc, kan hij de hoogste bergen van Wales, Engeland en Schotland bijschrijven.
