“HVO-Querido ondersteunt mensen in een kwetsbare situatie in hun streven om – opnieuw – de regie over hun eigen leven te krijgen en volwaardig deel uit te maken van de samenleving. Wij hebben oog voor de beperkingen en obstakels waarmee de cliënt zich geconfronteerd ziet, maar richten ons in onze ondersteuning vooral op zijn kracht en talenten. Met onze inzet en ondersteuning van kwetsbare mensen dragen wij bij aan een sociale, leefbare en veilige samenleving”.

In het kader van Herstelgerichte Outdoortraining, vertrok een groep van zeven cliënten en drie begeleiders in de vroege ochtend van maandag 3 juli richting het Karwendelgebergte om gezamenlijk een huttentocht te ondernemen. Ik had het voorrecht om deze tocht te mogen begeleiden.

Gerold
Na een lange rit arriveerde de groep bij Pension Simon in Gerold. Gerold is een klein gehucht tussen Garmisch-Partenkirchen en Mittenwald, gelegen op een mooie alm aan een bergmeer. Volgens onze gastvrouw zijn er expres geen borden langs de weg geplaatst die verwijzen naar het meer zodat rust gewaarborgd blijft.

De avondmaaltijd genoten we bij Gasthof Sonnenhof waarna het tijd werd om de rugzakken in te pakken en het eten voor onderweg te verdelen. Vervolgens vroeg onder de wol om de volgende ochtend fris aan de start van de eerste etappe te staan.

Jägersteig naar Krinner-Kofler-Hütte
De tocht was zo gepland dat overal voldoende tijd voor genomen kon worden en dat was maar goed ook. Een uur na de afgesproken tijd waren we eindelijk op weg naar ons startpunt aan de voet van de Karwendelbaan. De eerste vier kilometer verliep zonder noemenswaardig stijgen of dalen over een breed pad tot aan de Aschauer Alm. Hier gingen we over op de Jägersteig die ons door dicht bos langs bergbeekjes en kleine watervallen naar de Krinner-Kofler-Hütte leidde. De deelnemers genoten zichtbaar van de overweldigende natuur, de gezamenlijke activiteit en de fysieke inspanning.

De Krinner-Kofler-Hütte is een zelfverzorgingshut zodat drie man gelijk aan de slag gingen om van het omhoog gedragen eten een heerlijke pastamaaltijd te bereiden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De volgende ochtend waren een paar leden van de groep extra vroeg opgestaan om het ontbijt klaar te zetten en broodjes te smeren. Een uurtje later waren we klaar voor het echte werk. In opperste concentratie ging het hier en daar voetje voor voetje over smalle paden langs diepe afgronden. Best spannend. Na de Bärnfall ging de route over op de Gjaidsteig, drie kilometer lang balanceren over een puinhelling die door de meeste als erg zwaar werd ervaren maar zonder enige wanklank genomen werd. Opvallend was hoe de groep elkaar hielp en motiveerde. In het Wörnersattel vond iedereen nog een plekje dat vrij was van schapenpoep en genoten we lange tijd van het uitzicht op de Soierngruppe en het Isartal.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hochlandhütte
Voor ons lag nog een lange, steile afdaling naar de “Urige” Hochlandhütte waar we ons gelijk welkom voelden bij het gastvrije en behulpzame echtpaar Birgit en Stefan Müller. Het is grappig om te zien hoe andere gasten op de hut hun best doen om niet al te opvallend te kijken naar onze bonte groep, het lukt ze gewoon niet om hun nieuwsgierige en enigszins verbaasde blik te verbergen. Na een goed gevulde Beierse erwtensoep en het aanvullen van de vochtvoorraad was het alweer tijd om het Lager op te zoeken. Voor de hele groep was het een zware dag en het vergde veel van hun doorzettingsvermogen en een goede samenwerking.

Toch nog naar de Dammkarhütte
De tocht die voor vandaag gepland stond was, na de ervaring van de vorige dag, toch iets te hoog gegrepen. We besloten om af te dalen richting de Ochsenbodensteig en deze te volgen naar Mittenwald. Tijdens de rust was, met een hapje en drankje in het vooruitzicht, de groep eenvoudig te verleiden om nog even 300 m te klimmen naar de Dammkarhütte. Na de versnaperingen in sneltreinvaart naar binnen gewerkt te hebben genoot iedereen nog een tijd lang van het ruige berglandschap dat het Dammkar omsluit. Tevreden over onze prestaties en ervaringen (op vele gebieden) daalden we af om terug te keren naar pension Simon.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De gastvrouw van Pension Simon stond ons al op te wachten in de deuropening, het eerste wat ze zei: “Wat zien ze er allemaal goed uit, lekker kleurtje gekregen, lachende gezichten en stralende ogen”. Ze was oprecht blij met wat “haar bergen” met mensen kan doen.

De laatste jaren is er veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar het positieve effect van natuur op onze lichamelijke en geestelijke gezondheid. https://www.ivn.nl/file/5306/download?token=h_yxLUDH