Voor de bijscholing ATL3 /VVT was het even zoeken naar een locatie en datum. De Tuk Hut was dicht vanwege verbouwing, Chavee hut gesloten in november en kamperen zag  de AOC niet als wenselijke optie. Harrie Herfs wist een oplossing, het Outward Bound Cursushuis in Lustin. Voor mij bekend gebied met de rotsen van Dave, Mozet , Goyet en het trainingscentrum van de Belgische Para/ Commando’s in Marche les Dames in de directe omgeving. Omdat het toch alweer meer dan 10 jaar geleden was ben ik een dag eerder afgereisd om de omgeving nog even te verkennen.

Vrijdagavond kwam iedereen langzaam binnendruppelen en werd begonnen aan  basis GPS en kaart & kompas. Wat is nu eigenlijk lat./long. in graden, minuten en seconden of decimalen etc.,  UTM/UPS,  kaartdatum, Lambert, declinatie en miswijzing , veel informatie voor één avond en meer bijscholing op dit gebied is zeker zinvol.

Zaterdagochtend  werd begonnen met theorie over tochtplanning:  terrein, omstandigheden en mens in combinatie met planning thuis, bij aanvang en tijdens de tocht. Voor , tijdens en na een tocht ben je voortdurend bezig met analyseren en het nemen van beslissingen omtrent: dreiging, kans, impact, kwetsbaarheid, maatregelen, beleving, comfort en restrisico.

Met een niet al te duidelijke en enigszins gedateerde kaart (best lastig voor de 50 en 60+ oogjes) werd na de theorie begonnen aan een tocht van ongeveer 18 km richting Fort van Dave en het daarbij gelegen klimgebied. Tijdens de tocht is veel aandacht besteed aan micronavigatie en werd van elkaar geleerd door ervaring en kennis te delen.

Het Fort was de moeite van een bezoekje zeker waard en bood ook een goede locatie voor de lunch.

Na genoten te hebben van een mooi uitzicht over de Maas zijn de touwtechnieken voor de ATL 3 gedemonstreerd en beoefend.  Veel tochtleiders zagen het nut hiervan in en sommige  schetsten situaties waarin ze graag een touw hadden gebruikt maar dit niet hadden of niet wisten te gebruiken (zie hiervoor het Informatieblad ‘Hulptouw voor de ATL 3’). De ‘Hans Klok spanknoop’ blijft leuk om te demonstreren maar ik denk niet dat iemand nog weet hoe die werkt.

De laatste kilometers werden in het donker afgelegd en bij het passeren van de lokale pizzeria werd een tafel gereserveerd  voor de avond. Onder het motto ‘gezelligheid kent geen tijd’  hebben we hier ruim 3 uur van onze kostbare tijd besteed aan eten en drinken waardoor een avondprogramma kwam te vervallen.

De zondag begonnen we met theorie over onderkoeling en het improviseren van een ‘Wärmepackung’ met de beperkte middelen die je tijdens een tocht bij je hebt. Ondertussen bleef het stevig regenen en mijn inschatting dat niemand zin had om naar buiten te gaan bleek juist, zeker na de les onderkoeling. Dus verder met de Sam-splint en wat kun je met dat rolletje sporttape dat altijd mee moet, hoe tape je een enkel. Na de lunch ging het verder met knopen, touwtechnieken en rivieroversteek waarna het alweer snel tijd werd om in te pakken en de accommodatie schoon te maken.

Mede dankzij de inzet en het enthousiasme van de deelnemers een leuk en leerzaam weekend.