Reisverslag Zweden – Abisko 2018
8 t/m 19 augustus 2018
12 deelnemers + 1 tochtleider
Dag 1: 8 aug. Schiphol – Stockholm Arlanda – Nachttrein Kiruna
Om 08:00 uur verzameld op Schiphol. Twee deelnemers zouden we in Stockholm ontmoeten.
Eddy was er om die tijd ook met de uitrusting en de voeding. Bij de controle van de spullen bleken we drie tenten te missen. Bij navraag aan kantoor bleken die meegegeven te zijn aan Erik die al eerder afgereisd was. Eddy en ik waren hier niet van op de hoogte. De meeste deelnemers hadden hun rugzak al flink vol zitten dus het was nog een hoop passen en meten om alles fatsoenlijk in te pakken. Ik had in een mail aangegeven dat ze er rekening mee moesten houden dat er op Schiphol nog veel spullen bij zouden komen.
Vlucht verliep goed maar de trein naar Kiruna had 5 uur vertraging. Nachttrein werd merendeels dagtrein en de volgende dag kwamen we om 14:30 uur aan in Kiruna. Het was absurd warm in de trein en niemand heeft goed kunnen slapen.

Dag 2: 9 aug. Kiruna – Nikkaluokta – Visttsávaggi. Afstand ± 10 km, stijgen 80 m, dalen 40 m, 3 uur incl. pauzes.
15:20 uur eindelijk onderweg met de bus naar Nikkaluokta en om 17:00 uur begonnen aan het eerste deel van de tocht.
Linda, Wietske en Jaap vonden dit al erg zwaar. Linda gaf ook nog aan last te hebben van een liesblessure. Tijdens de evaluatie van de dag gaven ze aan dat ze rustiger tempo wilden lopen en meer pauzes. Uitgelegd dat ik graag een beetje door wilde lopen omdat we al 5 uur vertraging hadden en ook nog moesten koken en eten. De volgende dag zouden we weer vroeg op pad gaan en een goede nachtrust na een lange en vermoeiende reis is ook belangrijk. Afgesproken dat we het de volgende dag rustiger aan zouden doen en meer pauzes zouden nemen.
Overigens vind ik een gemiddelde van 3,5 km/u over nagenoeg vlak terrein en een goed pad niet zo snel.

Dag 3: 10 aug. Visttasvággi – Visttasvággi. Afstand 17,5 km, stijgen 185 m, dalen 60 m, 8u incl. pauzes (dit is tot aan de brug).
Bij vertrek om 08:00 uur gelijk Wietske, Linda en Jaap voorop laten lopen om het tempo en de pauzes te bepalen. Duidelijk veel begaan pad, makkelijk te vinden, veel markeringen en door de lange droogte overal goed begaanbaar. Van de 185 meter stijgen merkte je eigenlijk niets. Om ca. 16:00 uur waren we bij de brug en hebben in de regen kamp gemaakt.
Heel rustig gelopen en veel gepauzeerd, totaal zeker 2 uur. Dit houdt in dat we nog geen 3 km/u gelopen hebben en meer dan de helft van de groep vond dit weer erg zwaar, sommige zelfs te zwaar.
Niemand had nog zin om het voedseldepot aan te leggen. Alleen Peter en Martijn wilden nog wel mee. Eric was meer va ‘t is dat het moet maar niet van harte.
Bij de Vistasstugan werden we zeer gastvrij ontvangen door de waardin met gratis koffie. Het veraste mij dat ze niets wist van een voedseldepot, ik was in de veronderstelling dat Nunatak hier contact over opgenomen had. Ze deed er verder niet moeilijk over.
Om 20:00 uur waren we – inmiddels drijfnat – terug bij het kamp waar de rest van de groep het eten aan het bereiden was.

Dag 4: 11 aug. Vistasvággi – Kaskasvagge. Afstand 16 km, stijgen 790, dalen 230, 9 u 30’ incl. pauzes.
Na het ontbijt, om ca. 09:00, uur begonnen we met een aanzienlijk lichtere rugzak en in de regen aan de eerste echte klim. Tot aan de meertjes W van Njunni goed te volgen pad. Hier en daar, m.n. in het bos is het wel opletten anders ben je het pad snel kwijt. Boven de boomgrens veel steenmannetjes maar bij slecht zicht kan het hier lastig worden omdat er geen duidelijk pad meer is. De klim duurde erg lang want Jaap moest vaak stoppen en kwam nog maar met moeite vooruit. Ook Linda, Wietske en Sari hadden het erg zwaar en bleven vaak staan. Pas tegen lunchtijd waren we bij het hoogste punt aangekomen.
Na de lunch afgedaald naar de brug over de Gaskkasjohka. Een aantal stak veel te snel door in Z-richting omdat daar een goed pad liep. Omdat ik bij de langzame deelnemers liep was het moeilijk om ze te bereiken wat uiteindelijk wel lukte en ik ze de goede richting op kon sturen. Hierdoor liep de groep wat verder uit elkaar dan mij lief was maar we konden elkaar allemaal goed zien en een stukje verderop waren we weer bij elkaar.
Onder de Kaskasatjakka hadden we voor het eerst de waadschoentjes nodig.
Het stuk langs de N-zijde van meertje op 1167 m was technisch moeilijk mede omdat de grote blokken door de regen erg glad waren. Omdat het merendeel van de deelnemers over een matige looptechniek beschikten was dit ronduit gevaarlijk. De 6oo m kostte ons dan ook meer dan een uur.
Ik had de groep verteld dat we ongeveer één km na het meer op zoek zouden gaan naar een kampeerplek. Ter plaatse aangekomen bleek het onmogelijk om daar 8 tenten op te zetten. Sommige hadden zich hier mentaal op ingesteld en toonden weinig veerkracht toen ze hoorden dat we nog verder moesten om een betere plek te vinden. Het kon ze niets meer schelen als ze de tent op een blokkenveld of een helling op moesten zetten. Na nog 2 km licht dalend en anderhalf uur verder ging het echt niet meer en hebben we rond 18:30 u, op een drassig en niet erg vlak stukje, de tenten opgezet.
Martijn, Peter, Diederik en Eric waren nog in staat om te helpen bij het opzetten van de tarp en eten te koken, de rest lag bij te komen in de tent. Wietske gaf aan dat ze niet meer kon denken en niet meer wist waar ze mee bezig was. Sari dook in haar drijfnatte kleding de slaapzak in en kwam er ook niet meer uit om te eten, ook niet na meerdere malen aandringen. Herbert spuugde zijn hele tent onder. Otillie was ook misselijk en aan het overgeven. De helft van het eten is weggegooid.

Dag 5: 12 aug. Kaskasavagge – Sälkastugorna – Stuor Reaiddávaggi. Afstand 14 km., stijgen 260 m, dalen 360 m, 8 uur incl. pauzes.
De volgende ochtend was de stemming niet al te best. Sari had de hele nacht niet kunnen slapen van de kou wat mij niet verbaasde, Herbert voelde zich erg ziek en de meeste andere voelden zich ook niet erg lekker en waren vermoeid.
Om ca. 09:00 uur begonnen aan de afdaling richting Sälka. In eerste instantie verliep dit redelijk maar al snel gingen deelnemers, buiten de rustpauzes om, zonder iets door te geven ergens zitten om te rusten. Hierdoor en door het grote conditieverschil viel de groep steeds uit elkaar. Terwijl ik de beste weg naar beneden voor liep ging een groepje veel meer naar rechts omdat ze de hut zagen liggen en dachten dat de kortste route de beste was. Ik kon iedereen in de gaten houden en bij Sälkastugorna kwamen we weer bij elkaar.
Hier besloten Jaap en Herbert om te stoppen en de Kungsleden te volgen naar Abisko. Na herverdeling van de tenten en wat adviezen aan Jaap en Herbert hebben we onze weg voortgezet naar Stuor Reaiddávaggi. Goed gemarkeerd pad tot aan het meer. Mooie kampeerplek aan het begin van het meer.
Achteraf was het beter geweest om met de hele groep de Kungsleden te volgen omdat steeds meer deelnemers zich ziek begonnen te voelen en de helft van de 10 overgebleven deelnemers fysiek en mentaal niet opgewassen waren tegen deze tocht.
Rond 17:00 uur kwamen we aan bij het meer. Afstand 5,5 km, stijgen 260 m, tijd ca. 3uur !!
Iedere keer waren een aantal deelnemers teleurgesteld dat we er veel langer over deden dan ik in eerste instantie gezegd had. Dat we veel langzamer liepen dan je normaal mag verwachten en vaker pauzeerden vanwege conditie, blessure, ziekte etc. werd niet in ogenschouw genomen. Het lag aan de tochtleider die verkeerde informatie gaf.
‘s Avonds om 22:00 uur heb ik Astrid terug gebracht naar Sälkastugorna omdat ze toch liever met haar vader meeging die daar achtergebleven was.

Dag 6: 13 aug. Stuor Reaiddávaggi – Nallostugan – Vistasstugan. Afstand 13 km, dalen 470 m, 6 uur incl.pauzes.
Met de groep afgesproken dat we die dag niet verder zouden gaan dan tot Vistasstugan. Vandaar dan de Vistasvaggi volgen tot de Kungsleden en verder de Kungsleden volgen naar Abisko. Iedereen vond dit een goed idee want met de meeste ging het op dat moment echt niet meer.
Aan het eind van Reaiddávaggi liepen we de doorwaadbare plaats voorbij omdat we een duidelijk gemarkeerd pad (steenmannetjes) volgden aan de O-zijde van de rivier. Hierdoor moesten we weer een stukje teruglopen om veilig over te kunnen steken. Verder langs Nallostugan naar Vistasstugan, een duidelijk en goed gemarkeerd pad.
Rond 15:00 uur tent op in de buurt van de Vistasstugan. Bijna de hele groep voelde zich nu misselijk en een aantal liepen over te geven. Vooral Nele voelde zich aan het eind van de dag erg slecht. Zelfs de waardin van de hut viel het op dat sommige er wel erg beroerd en afgemat uitzagen, ze wenste mij daarom ook veel succes met het vervolg van de tocht.
‘s Middags het voedseldepot verdeeld. Omdat we iedere dag veel van het ontbijt en avondeten weg moesten gooien (ziek, geen trek) hebben we veel eten achter gelaten bij de hut, ook het eten voor de drie die afgevallen waren.

Dag 7: 14 aug. Vistasstugan – Bajip Cazajávri. Afstand 14 km, stijgen 330 m, dalen 50 m, ca. 7 uur incl. pauzes.
Door de Vastasvaggi richting de Kungsleden loopt een goed gemarkeerd pad. De eerste 8 km zijn wat saai omdat het uitzicht vaak belemmerd wordt door de berkenbossen waar je doorheen loopt. Tot aan het vervallen herdershutje maak je weinig hoogte. Daarna begint een geleidelijke klim naar Bajip Cazajávri waar je prachtig kunt kamperen aan het meer.
Martijn, normaal de fitste en vrolijkste van de groep, had het erg zwaar en voelde zich heel beroerd. Ook Peter begon klachten te krijgen zodat Diederik en ik de enige waren die zich nog goed voelden.

Dag 8-9-10: 15/16/17 aug. Bajip Cazajavri – Alesjaurestugorna – Kungsleden
Laatste drie dagen de Kungsleden gevolgd. Bij Abiskojaurestugan kwamen we Jaap, Astrid en Herbert weer tegen die van daar de tocht met ons vervolgd hebben. Sari wilde bij Abiskojaurestugan niet meer verder want ze had zich verheugd op de sauna bij de hut. Kamperen bij de hut kost SEK 300 p.p. en daar had de rest van de groep geen zin. Ze liepen liever door naar een plek waar kamperen in het NP geoorloofd en gratis is.
Omdat de tocht minder zwaar werd knapte iedereen zienderogen op. Dag 10 was iedereen weer bij elkaar in Abisko. Herbert en Otillie gingen zelfs samen nog de Njulla beklimmen.